Το ερωτικό παραλήρημα ενός ώριμου ματαιωμένου άντρα που ανάμεσα σε δύο γυναίκες -μία συνομήλική του και μία πολλά χρόνια νεότερή του· μία διαρκώς παρούσα, παρά τη σωματική της απουσία και μία απούσα, παρά το γεγονός ότι συμμετέχει ενεργά όσο διαρκεί η αφήγηση- βυθίζεται στα επικίνδυνα και σκοτεινά νερά της μνήμης, φέρνοντας στο φως πολύτιμα κομμάτια της περασμένης ζωής του. Προσπαθώντας να συναρμολογήσει σκόρπιες στιγμές και εικόνες μιας τελειωμένης ερωτικής ιστορίας, προκειμένου να δημιουργήσει ερείσματα ύπαρξης στο παρόν και να δικαιωθεί στα μάτια του άλλου. Και συνειδητοποιώντας, όσο διαρκεί η καταβύθιση και η αφήγησή του, ότι το θαύμα του έρωτα δεν μπορεί να έχει διάρκεια· ότι ο έρωτας, ερήμην των εκάστοτε πρωταγωνιστών του, αυτοπυρπολείται ανάμεσα σε δύο στιγμές. Η μία στιγμή είναι αυτή της γέννησής του και η άλλη του θανάτου του? το ενδιάμεσο διάστημα δεν είναι παρά ένα διάστημα χειμερίας νάρκης, κατά τη διάρκεια του οποίου τον πρώτο λόγο έχουν η συνήθεια, η ψευδαίσθηση και οι αυταπάτες.